بررسی رابطه بین دو عامل حق الزحمه حسابرسی و تغییر حسابرس با تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی شرکت های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار

مقدمه: تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی به طور مستقیم بر کارایی حسابرسی و به موقع بودن اعلام سود مؤثر است. هم چنین، زمان ارائه گزارش حسابرسی یکی از عامل های مهم در تعیین به موقع بودن گزارشگری مالی شرکت ها است. بنابراین، بررسی عامل های مؤثر بر تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی ضروری به نظر می رسد. روش پژوهش: در این پژوهش رابطه بین حق الزحمه حسابرسی و تغییر حسابرس با تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی 17 شرکت دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1391-1386 مورد آزمون قرارگرفته است. برای بررسی روابط بین متغیرها از روش رگرسیون چندگانه و نرم افزار eviews نسخه 8 استفاده شده است. یافته ها: به طور متوسط شرکت های مورد بررسی، 58 روز بعد از پایان سال مالی با انحراف معیار 20 روز گزارش حسابرسی خود را ارائه کرده اند. هم چنین، بیش ترین میزان تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی 113 روز و کم ترین آن 23 روز است. این موضوع نشان می دهد که همه مؤسسات حسابرسی قبل از تمام شدن مهلت مقرر شرکت ها برای ارائه گزارش های مالی (4 ماه پس از پایان سال مالی) گزارش حسابرسی خود را ارائه کرده اند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان می دهد که تغییر حسابرس با تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی رابطه معناداری ندارد اما حق الزحمه حسابرسی با تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی رابطه مثبت و معناداری دارد.   واژه های کلیدی: تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی، تغییر حسابرس، حق الزحمه حسابرسی.